துணிச்சலான
சிறிய சிட்டுக்குருவி
ஒரு
காலத்தில் அமைதியான ஒரு காட்டில், திகோ என்ற பெயருடைய ஒரு
சிறிய சிட்டுக்குருவி வாழ்ந்து வந்தது. அது காட்டிலேயே மிகச் சிறிய பறவை. அதன்
இறகுகள் மென்மையாகவும் பழுப்பு நிறமாகவும் காணப்பட்டது, மேலும்
அதன் குரல் இனிமையாகவும் இருந்தது. ஆனால் திகோவுக்கு ஒரு பிரச்சினை இருந்தது. அவன்
எல்லாவற்றிற்கும் எளிதில் பயந்துவிடுவான். அவனுக்கு பெரிய காகங்களைப் பார்த்தாலும்
பயம், பலமாக வீசும் காற்றுக்கும் பயம், தனது கூண்டிலிருந்து தொலைவில் பறப்பதற்கும் பயம்.
ஒரு
கடுமையான கோடைக்காலத்தில், காடு மிகவும்
உலர்ந்துவிட்டது. திடீரென்று புகை வானத்தை மூடிவிட்டது. பெரிய மரங்களுக்கு அருகில்
தீப்பற்றி எரிந்தது! காட்டு விலங்குகள் அனைத்தும் பதற்றமடைந்தன. பெரிய பறவைகள்
தங்களை காப்பாற்ற பறந்து வேறு இடங்களுக்கு சென்றன. அப்போது திகோ கீழே இருந்து ஒரு
அழுகுரலைக் கேட்டான். ஒரு சிறிய முயல் ஒரு புதருக்குள் சிக்கிக் கொண்டிருந்தது.
தீ விரைவாகப் பரவி கொண்டிருந்தது.
திகோவின்
இதயம் வேகமாகத் துடித்தது. அவனுக்கு பயமாயிருந்தாலும் அவன் நினைத்தான், “நான்
உதவாவிட்டால், அந்த முயல் ஆபத்தில்
சிக்கிக் கொள்ளும். நான் துணிச்சலாக இருக்க வேண்டும்!” என்று.
உடனே அவன் தனது சிறிய சிறகுகளை அசைத்து விரைவாகப் பறந்து சென்றான். அவன் தன்
அலகினால் கிளைகளை கொத்தி விட்டு, முயலை அழைத்தான்.
முயல்
திகோவின் பின்னால் துள்ளிக்கொண்டே ஓடியது. இருவரும் சேர்ந்து ஒரு சிறிய குழியைக்
கண்டுபிடித்து அதற்குள் ஒளிந்தனர். அங்கு அவர்கள் தீ அணையும் வரை பாதுகாப்பாக
இருந்தனர். தீ அணைந்தபின், முயல் திகோவைக்
கட்டிப்பிடித்து, “நீயே
தான் உண்மையான வீரன்! நீயே என் உயிரைக் காப்பாற்றினாய்” என்று
சொன்னது.
அந்த
நாளிலிருந்து மற்ற பறவைகள் திகோவை ஒருபோதும் கிண்டல் செய்யவில்லை. அவைகள் துணிச்சல் என்பது பெரியவனாகவும் பலவானாகவும்
இருப்பதல்ல, நல்ல
மனமும், பிறருக்கு உதவுவதும்தான் என உணர்ந்தன.
நாம்
கற்றுக்கொள்ள வேண்டியது: சிறியவனாக இருந்தாலும், துணிச்சலும் கருணையும் இருந்தால் பெரிய சாதனைகளைச் செய்ய முடியும்.